Uwaga: w dalszej części podane zostaje zakończenie, tak więc czytacie na własną odpowiedzialność.

Obiecywałem sobie, że obejrzę „Marcana”, ale zawsze albo byłem w szkole, albo chciało mi się spać, albo nie miałem czasu... Miałem dużo szczęścia, bo dzisiaj rano obudziłem się wcześnie, co pozwoliło mi załapać się na ostatni seans na Ale Kino! Cieszę się, że akurat dziś udało mi się obudzić o 9.40, bo normalnie w wolny dzień śpię do 12. :)

Film jest naprawdę dobry, ale nie rewelacyjny. Naczytałem się, że ma on być argentyńskim odpowiednikiem „South Parku” czy „Beavisa i Butt-heada” – cóż, takie może było założenie, ale nie do końca wyszło. Jedyne, co może łączyć te filmy to animacja, nieco wulgarne (w „Mercanie”) słownictwo i rozbryzgujący się ludzie. Bardzo spodobał mi się pomysł kosmity przyłączającego się do antyglobalistów i walczący ze wszechobecnością komputerów. Przy okazji ładnie pokazana została pazerność ludzi – zrobić wszystko, aby zyskać jak najwięcej. Widzimy też przedsmak tego, co może nas czekać za kilkadziesiąt lat: pustki na ulicach, bo ludzie siedzą w domu przy komputerach, zaabsorbowani wirtualem... Niby te rzeczy to nic nowego, a jednak cieszą.

Najbardziej bałem się pod koniec: całość filmu poprowadzona została ładnie, a tu nagle klasyczny schemat – bomba i jeden z kabelków do przecięcia. Wyglądało na to, że bohaterowie w ostatniej sekundzie uratują świat. Już miałem to wyłączyć, bo wyglądało na to, że mamy kolejny hollywoodzki schemat, ale nie – bohaterom się nie udało, co skończyło się zagładą ludzkości: Ziemia przestała istnieć.

Największym minusem filmu jest to, że z czasem staje się po prostu nudny, ponieważ akcja postępuje powoli, słabo się rozwijając. W tym przypadku to dobrze, że film jest stosunkowo krótki, ponieważ inaczej mógłbym nie wytrwać do końca i po prostu go wyłączyć z nudów.